Τα ελληνικά παράδοξα
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Εν όψει του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα ζούμε πρωτόγνωρα παράδοξα. Παράδοξο είναι η σύμπραξη στο δημοψήφισμα της Κυριακής της ριζοσπαστικής αριστεράς με την εθνικιστική λαϊκιστική δεξιά και την ακροδεξιά. Τέτοια σύμπραξη διεκδικεί την παγκόσμια πρώτη στην Ιστορία.
Το άλλο μεγάλο παράδοξο είναι η υποστήριξη της πολιτικής Τσίπρα από πολίτες συντηρητικούς χριστιανούς. Είναι λογικό να την υποστηρίζουν όσοι προσδοκούν κάτι από το οικονομικό και κοινωνικό χάος και όσοι ιδεολόγοι της Αριστεράς έχουν το βιός τους στο εξωτερικό. Όμως είναι το απόλυτο παράδοξο συντηρητικοί πολίτες, που είναι γνωστοί ως πνευματικές χριστιανικές προσωπικότητες, να πορεύονται μαζί με τον κ. Τσίπρα και τον κ. Λαφαζάνη στην «επανάσταση κατά των καταπιεστών μας», σε «εκδίκηση προς την κακιά Ευρώπη» και να θεωρούν ότι το σύνδρομο των καταλήψεων είναι «πράξη εθνικής αξιοπρέπειας». Να είναι μαζί με αυτούς που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, χωρίς υποστηρικτές, χωρίς λεφτά.
Διαφεύγει από τους συγκεκριμένους ταγούς ότι η «αγνώμων Δύση» δεν είναι μόνο εκτός των τειχών, είναι και εντός αυτών, στους νεομαρξιστές που μας κυβερνάνε και που επιδιώκουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αθεϊστική χώρα του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Δείγμα σε αυτούς τους πέντε μήνες της εξουσίας τους η αναγνώριση του συμβολαίου συμβίωσης των ομοφύλων, η απεμπόληση της Ορθοδοξίας ως βασικού συστατικού του Έθνους και η πραγματική εθνοκτονία του νομοσχεδίου αφειδούς διανομής της Ελληνικής ιθαγένειας σε ανθρώπους που έχουν εισέλθει παράνομα στην πατρίδα μας, δείχνοντας τι αξία έχει για την αριστερά η ιθαγένεια και το Έθνος.
Παράδοξο είναι ότι ένας φιλελεύθερος πολίτης ακολουθεί τις μαρξιστικές αντιλήψεις των κυρίων Τσίπρα, Λαφαζάνη και των υπολοίπων της παρέας τους. Τι δουλειά έχει να κάνει με τον κρατισμό τους τη διόγκωση του κρατικού τομέα και την παντοδυναμία των συντεχνιών σε βάρος των απλών πολιτών; Τι δουλειά έχει με τα πειράματα του κ. Βαρουφάκη, στα οποία εμείς οι πολίτες αισθανόμαστε ως ινδικά χοιρίδια, και με τις ιδεοληψίες του κ. Λαπαβίτσα;
Παράδοξο επίσης είναι ότι και ορισμένοι με έντονη πατριωτική συνείδηση συμβαδίζουν με τον κ. Τσίπρα και τον κ. Μπαλτά…Ο Υπουργός Παιδείας στο βιβλίο του «Αντικείμενα και όψεις εαυτού» τονίζει ότι η εθνική ταυτότητα είναι «το είδωλο που φανταζόμαστε πως ατενίζει το εγγενώς και ανέκαθεν φιλελληνικό ή μισελληνικό βλέμμα του Μπάϊρον, του Μεττερνιχ και όλων των δυτικών ομοίων και επιγόνων τους…». Μπορεί να είναι ακαταλαβίστικο το κείμενο, αλλά πάντως δεν είναι ο ορισμός που δίνει ένας που θεωρεί τον εαυτό του πατριώτη. Και οπωσδήποτε ένας συντηρητικών πεποιθήσεων πολίτης είναι πολύ παράδοξο να συμφωνήσει με τον κ. Μπαλτά πάνω στον ορισμό για την οικογένεια, ότι «συνιστά μια καταναλωτική ή/και παραγωγική μονάδα, έναν ιδεολογικό μηχανισμό ο οποίος, ανάμεσα στ’ άλλα, διαπλάθει ως ένα μεγάλο μέρος το κοινωνικό άτομο».
Παράδοξο είναι τέλος ότι όσοι είναι υπέρ του όχι μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια, όταν αυτή είναι χαμένη στις ουρές των Τραπεζών… Εθνική αξιοπρέπεια δεν υπάρχει όταν στερείται ο πολίτης στοιχειωδών αναγκών του. Ο κ. Λαπαβίτσας είπε ότι θα συνηθίσουμε την κατάσταση της ανέχειας και των ουρών. Τι ανάγκη έχει…Εκείνος, όπως και ο κ. Βαρουφάκης, είναι τακτοποιημένοι στο εξωτερικό… Πάντως η αντουανετική ατάκα του θυμίζει την ιστορία του Χότζα και του γαϊδάρου του, τον οποίο τάϊζε όλο και λιγότερο και όταν του ψόφησε μονολόγησε θυμόσοφα ότι κρίμα που του συνέβη όταν είχε αρχίσει να συνηθίζει στην πείνα…-
