Πόσο νεοσταλινικοί και συμφεροντολόγοι είμαστε;
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Αναγνώστης των άρθρων μου με βρήκε στο τηλέφωνο και μου εξέφρασε τη διαφωνία του, που αντιπολιτεύομαι την Κυβέρνηση Τσίπρα. Ήταν ποταμός στο λόγο του. Προσπάθησε να με πείσει ότι είναι προς το συμφέρον των Ελλήνων να παραμένει στην εξουσία ο Τσίπρας…
Το σκεπτικό του απλοϊκό. Ο πρώην επαναστάτης και οπαδός του Τσε και του Φιντέλ εφαρμόζει όλες τις οδηγίες των καπιταλιστών δανειστών της χώρας και των ΗΠΑ, «χωρίς να ανοίγει μύτη». «Για θυμηθείτε», μου είπε, «την οδό Σταδίου. Σχεδόν κάθε μέρα και μια διαδήλωση, σπάσιμο βιτρινών, κάψιμο καταστημάτων, δεκάδες τραυματιών, κάποιοι νεκροί, λουκέτο σχεδόν σε όλα τα καταστήματα, ερήμωση του δρόμου. Σήμερα ησυχία… Καμία διαδήλωση. Δειλά – δειλά ανοίγουν και κάποια καταστήματα… Για δέστε τις απεργίες. Ελάχιστες, αν και έχουν παρθεί σκληρότερα μέτρα από εκείνα των προηγούμενων κυβερνήσεων και έχουν περάσει εννιά χρόνια σκληρής λιτότητας. Για δέστε τα μέτρα που ξεκληρίζουν τον θεσμό της οικογένειας και την ταυτότητά μας. Για δέστε τι γίνεται στο σχολείο, στα θρησκευτικά, στην ιστορία, στη γλώσσα, στα θέματα της Ηθικής και Βιοηθικής. Όλα περνούν με την ανοχή ή την αδυναμία αντίστασης εκ μέρους των πνευματικών ταγών μας και της συμβιβασμένης ποιμαίνουσας Εκκλησίας»…
Και συνέχισε ακάθεκτος ο συνομιλητής μου : «Για δέστε που έχουμε πιει το αμίλητο νερό στη μετατροπή των <φονιάδων των λαών> Αμερικανών σε <εταίρους>, στην επέκταση της βάσης της Σούδας και στη χρηματοδότηση της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας με δισεκατομμύρια Ευρώ, από αυτά που δεν έχουμε». Και κατέληξε: «Ό,τι και να κάνετε ο Τσίπρας θα περάσει όλα τα μέτρα, που ζητούν οι θεσμοί. Μετά θα αποχωρήσει και θα γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του καπιταλισμού και η περίπτωσή του θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σεμινάρια, ως χαρακτηριστική για το πώς περνούν, με νεοκομμουνιστική κυβέρνηση τα πιο επώδυνα για το λαό μέτρα…».
Μελαγχόλησα από αυτά που άκουσα. Σκέφθηκα αν ο μέσος Έλληνας είναι στην ιδεολογία νεοσταλινικός. Αν έχει προσχωρήσει στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης και έχει πάθει ιδεολογικό και ψυχικό μιθριδατισμό. Αν έχει ηττηθεί στον πόλεμο των ιδεών και πλέον σκέφτεται ως σαράφης. Αν ηθικά ξέπεσε τόσο, ώστε να υποχωρεί στον εκβιασμό, που είναι ταυτόχρονα παγίδα, και να αποδέχεται μια νεοκομμουνιστική κυβέρνηση, για να έχει ήσυχο το κεφάλι του, όπως νομίζει… Μια κυβέρνηση που μπορεί να έχει την υποστήριξη των δανειστών και την ανεκτικότητα «της επαναστατικής μάζας», αλλά που, από την εμποτισμένη στο είναι της ιδεολογία, είναι ανίκανη να προσφέρει κάτι θετικό στον τόπο. Αν, συμπερασματικά, χάσαμε τον πολιτισμό μας και πλέον δεν μπορούμε μόνοι μας, χωρίς εκβιασμούς και εκβιαστές, να βοηθήσουμε τη χώρα να βγει από την υπανάπτυξη και την ηθική σήψη και να οδηγηθεί στην ευημερία με αξιοπρέπεια και υψηλό ήθος, κερδίζοντας έτσι τον σεβασμό όλων.-
