Οι Έλληνες μπροστά στις εκλογές της Κυριακής
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Σε λίγες ημέρες οι Έλληνες πολίτες καλούμεθα να ψηφίσουμε για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες. Ενόψει των εκλογών η ευχή μας είναι πρώτον να προκύψει κυβέρνηση της ευρύτερης δυνατής λαϊκής αποδοχής και δεύτερον να προχωρήσουν με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα οι μεταρρυθμίσεις. Αυτό όχι γιατί τις απαιτούν οι δανειστές, αλλά γιατί είναι αναγκαίο να εκσυγχρονιστεί ο βραδυκίνητος και αντιπαραγωγικός κρατικός μηχανισμός και να προχωρήσει η χώρα σε ταχεία πορεία ανάπτυξης.
Έως τον περασμένο Ιούλιο ήμασταν η μειονοψηφία όσοι πιστεύαμε και επιχειρηματολογούσαμε για την αναγκαιότητα των μέτρων εκσυγχρονισμού της οικονομίας μας και της ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας. Ήμασταν η μειονοψηφία όσοι υποστηρίζαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κορόιδευε τους πολίτες πουλώντας τους την ελπίδα πως θα συνεχίσουν να ζουν με δανεικά και χωρίς καμία επίπτωση σε βάρος τους. Ήμασταν η μειονοψηφία όσοι προειδοποιούσαμε ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα μας οδηγούσε σε πολύ βαθύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση.
Τώρα ελπίζουμε ότι στα όσα υποστηρίζαμε και υποστηρίζουμε είμαστε η πλειονοψηφία. Πιστεύουμε ότι τον περασμένο Ιανουάριο ο λαός μας, ζαλισμένος από τα πολλά λάθη του παρελθόντος, έπεσε θύμα πλάνης. Την πλάνη την πληρώσαμε όλοι πολύ ακριβά στους περασμένους μήνες. Όμως αποκτήσαμε μια πικρή εμπειρία και διδαχθήκαμε να μην πιστεύουμε σε ό,τι μας φαίνεται παράλογο, έστω και αν φαντάζει θελκτικό στο θυμικό μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον γράψει τη δική του ιστορία ως εξουσία. Μπορεί να είναι μικρή χρονικά, αλλά από τις πιο ζημιογόνες στην ιστορία των δημοκρατικών κυβερνήσεων της Ελλάδος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα παλιό ευρωκομμουνιστικό Κόμμα, με βεβαρημένο παρελθόν. Το ΚΚΕ Εσωτερικού, ιδεολογικός πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ, είχε αγαθότατες σχέσεις με το καθεστώς Τσαουσέσκου, οι δε συνδικαλιστές του ήσαν πάντοτε φανατικά υπέρ του κρατισμού και συντελούσε στην ανακοπή κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης και βελτίωσης της παραγωγικότητας της. Ήταν πάντοτε κατά της ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας και υποστήριζε τα πιο παράλογα αιτήματα, που μαθηματικά οδηγούσαν στην ύφεση της οικονομίας και στην αύξηση της ανεργίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί και με καταδικασμένες αντιλήψεις νεποτισμού και ευνοιοκρατίας. Παράδειγμα, στην Α΄ Περιφέρεια της Αθήνας επικεφαλής της λίστας ο κ. Τσίπρας έθεσε τον κ. Αλέκο Φλαμπουράρη. Έτσι αυτός τοποθετήθηκε πάνω από τους βουλευτές, που εξελέγησαν τον περασμένο Ιανουάριο. Αν αναζητήσει κανείς το βιογραφικό του δεν θα βρει την ηλικία του, αλλά χαρακτηρισμούς που εξηγούν την απόφαση του κ. Τσίπρα. Χαρακτηρίζεται «μέντορας» του, «μυστικοσύμβουλός» του, «οικογενειακός στενός φίλος της οικογενείας Τσίπρα», «θείος» του. Αν με αυτά τα «προσόντα» ο κ. Φλαμπουράρης κατέλαβε μια τόσο υψηλή θέση στο ψηφοδέλτιο, αντιλαμβάνεται κανείς τι έχει να γίνει γενικά στους διορισμούς, αν ο ΣΥΡΙΖΑ, ό μη γένοιτο, έρθει πάλι στην εξουσία…-
