Η περιπέτεια του Brexit και ο Ντε Γκωλ
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Αυτά που συνέβησαν την περασμένη Πέμπτη στο Ηνωμένο Βασίλειο, που απεδείχθη ότι δεν είναι και τόσο «ηνωμένο», είναι η συνέχεια των αλλεπάλληλων παλινδρομήσεων των Βρετανών στη σχέση τους με την ηπειρωτική Ευρώπη εδώ και 70 χρόνια!
Με την επικράτηση του Brexit, έστω και οριακά, δικαιώνεται ο Ντε Γκωλ, που την 1η Ιανουαρίου του 1963, σε συνέντευξη Τύπου, είχε πει ότι η Αγγλία δεν έχει θέση στην Ευρώπη γιατί δεν μπορεί να μεταμορφώσει η ίδια τον εαυτό της και να αποτελέσει μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, χωρίς περιορισμούς, χωρίς επιφυλάξεις και κατά προτίμηση από ο,τιδήποτε άλλο….
Το 1959 και ενώ εξελισσόταν η ΕΚ το Ηνωμένο Βασίλειο δημιουργεί την Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ) με τις χώρες Αυστρία, Δανία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σουηδία και Ελβετία… Με την ένταξη στην ΕΟΚ των Αυστρίας, Δανίας, Πορτογαλίας, Σουηδίας και του Ηνωμ. Βασιλείου η ΕΖΕΣ ατονεί… Τότε ο Ζαν Μονέ στα απομνημονεύματά του έγραψε: «Είναι χαρακτηριστικό της ράτσας των Άγγλων να επιδιώκουν μια ιδιαίτερη θέση στις σχέσεις τους με τους άλλους…». Και ο Άτσεσον από την πλευρά του είπε πως η Αγγλία έχασε μιαν αυτοκρατορία και δεν ξαναβρήκε ένα ρόλο… Αυτό γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έστερξαν να μοιραστούν μαζί τους την παγκόσμια κυριαρχία…
Στα 1967, όταν η Μεγάλη Βρετανία ήταν σε φάση να θέλει την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, πάλι ο Ντε Γκωλ είχε τις αντιρρήσεις του. Στις 16 Μαΐου του 1967 πάλι σε συνέντευξη Τύπου δήλωσε ότι η Αγγλία δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΚ όταν στις σχέσεις της προηγούνται οι χώρες της Κοινοπολιτείας και οι ΗΠΑ και όταν κοιτάζει μονοσήμαντα το συμφέρον της και το συμφέρον της στερλίνας…
Μετά τον θάνατο του Ντε Γκωλ ο συντηρητικός πρωθυπουργός της Μεγ. Βρετανίας Έντουαρντ Χηθ υπογράφει την ένταξη της χώρας του στην ΕΚ, που αρχίζει την 1η Ιανουαρίου του 1974. Βέβαια όταν πήγε στις Βρυξέλλες, να υπογράψει τη σχετική συμφωνία, φανατικός πρόγονος του Brexit τον περιέλουσε με μελάνι… Τον Χηθ διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο εργατικός Χάρολντ Ουίλσον, ο οποίος μπρος στις αντιδράσεις των «Antimarketers» ( πολεμίων της ένταξης της Αγγλίας στην ΕΚ) διενήργησε δημοψήφισμα το 1975. Τότε το 67% τάχθηκε υπέρ της παραμονής στην ΕΚ…
Έτσι κυλούσε έως τώρα ο καιρός. Η Βρετανία από το 1974 πάντα ζητούσε αναδιαπραγμάτευση της συνθήκης ένταξής της και πάντα είχε παράπονα με τον προϋπολογισμό. Ήταν τόσο ενοχλητικό για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες το συμφεροντολογικό αίσθημα των Βρετανών που το 2004 ο Πιερ Μοσκοβισί έγραψε ότι το θέμα του προϋπολογισμού τριάντα χρόνια υπονομεύεται από τον «βρετανικό καρκίνο»…Οι παλινδρομήσεις των Βρετανών μεταξύ μιας «ανεξάρτητης Μεγάλης Βρετανίας» και ενός συνεργάσιμου με την υπόλοιπη Ευρώπη Ηνωμένου Βασιλείου δεν τέλειωσαν την Πέμπτη. Οπωσδήποτε θα έχουν συνέχεια…-
