Η κρατική εξουσία και ο Τύπος στην Ελλάδα
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Κοινή είναι η διαπίστωση ότι η κρατική εξουσία των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιδιώκει να ελέγξει τον Τύπο στην Ελλάδα, ή, τουλάχιστον, να αποκτήσει υπό την επιρροή του πηγές πληροφόρησης. Ο παγκοσμίως πρωτότυπος διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, το εξαγγελθέν κλείσιμο των ΜΜΕ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και τα προσφάτως εμφανισθέντα ευνοϊκά προς την κρατική διακυβέρνηση έντυπα ενισχύουν την κοινή διαπίστωση.
Όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ του Τύπου γνωρίζουμε πόσο δύσκολο στην απόφαση είναι στον δημοσιογράφο το δίλημμα να συμβιβασθεί και να προσαρμοσθεί στη νέα πραγματικότητα, ή να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία της σκέψης του και να αντιμετωπίσει την ανεργία, μέσα μάλιστα στην ιδιαίτερη κρίση που διέρχονται τα ΜΜΕ μέσα στη γενικότερη κρίση. Τα κείμενα των συναδέλφων και των συνεργατών του ΔΟΛ, που γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες, δημιουργούν μιαν ακόμη ελπίδα πως δεν χάθηκε το παν στον τόπο μας. Η οικονομική ασφυξία που επεβλήθη στον ΔΟΛ προκαλεί το κλείσιμο των ιδιοκτησίας του ΜΜΕ και οδηγεί στην ανεργία πάνω από 500 εργαζόμενούς του. Πριν από το κλείσιμο, η κίνηση της κυβέρνησης να τοποθετήσει στον Οργανισμό άνθρωπό της δημοσιογράφο προκάλεσε τη γενναία αντίδραση συναδέλφων. Στα άρθρα τους ξεκαθάρισαν πως θα συνεχίσουν να γράφουν κατά συνείδηση και η τυχόν αλλαγή στο ύφος και στο περιεχόμενο των συγκεκριμένων ΜΜΕ θα σημάνει πως θα μπορεί να έχουν τους ίδιους τίτλους, αλλά δεν θα είναι τα ίδια….
Το κλείσιμο ΜΜΕ και ιδιαίτερα εκείνων της έντυπης δημοσιογραφίας είναι βαθύ τραύμα στην πολυφωνία, στην ελευθεροτυπία, στον πολιτισμό. Ως ελάχιστο αντίδωρο στη γενναιότητα των συναδέλφων, αντιγράφω και τους αφιερώνω το λόγο του στοχαστή και καθηγητή του πανεπιστημίου της Λιλ Ήλιου Γιαννακάκη, που αγωνίστηκε υπέρ της ελευθερίας στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και απεβίωσε στις 16 λήγοντος Ιανουαρίου:
[Οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες διαπλάθονται με – και βασίζονται στο – «κατά». Το ολοκληρωτικό σύστημα εν ονόματι της «πάλης κατά» δημιουργεί ταξικούς εχθρούς, συνωμοσίες, διαβόητες δίκες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα στα οποία κλείνουν ανθρώπους και ιδέες. Το νάσαι «υπέρ» σημαίνει πως υποστηρίζεις αξίες, ζωτικές αξίες. Μια από αυτές, μια από τις πιο σπουδαίες, είναι η αλήθεια. Η αλήθεια προϋποθέτει γνώση, ερωτήματα, ανοιχτό μυαλό, κρίση και θάρρος. Πάνω από όλα: θάρρος. Θάρρος να αντέξεις τη μοναξιά, θάρρος να αισθάνεσαι πως διασχίζεις ερήμους, θάρρος να μιλάς όταν οι άλλοι σωπαίνουν από φόβο, από δειλία, από πνευματική οκνηρία, ή από συμβιβασμό. Η αντιπολίτευση σ’ αυτές τις χώρες που τις είχαν ονομάσει- ω! τι ειρωνεία της ιστορίας – «λαϊκές δημοκρατίες» ή σοσιαλιστικές χώρες, δεν πάλευε ενάντια στο καθεστώς, αλλά για αξίες, για την αλήθεια. Ο φίλος μου ο Ζαχάρωφ, ο Χάβελ, ο Πολωνός Μίχνικ και τόσοι άλλοι, λέγανε με θάρρος την αλήθεια. Και τα τείχη γκρεμίστηκαν απ’ το θάρρος αυτών των ανθρώπων].-
