Η Ιφιγένεια και ο Ορέστης στις μέρες μας
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Παλαιότερα οι πολιτικοί μας χρησιμοποιούσαν την μυθιστορία της Ιφιγένειας για να δείξουν ότι δεν θα θυσιαστούν για να επιβιώσουν ή να αναδειχθούν άλλοι. Είναι η ώρα να περάσουμε στη μυθιστορία του Ορέστη. Ταιριάζει κατά ένα τρόπο στον σχετικά σύντομο πολιτικό βίο του κ. Τσίπρα.
Η Ορέστεια είναι η μόνη τριλογία που έχει διασωθεί από το αρχαίο δράμα και πιθανόν το τελευταίο έργο του Αισχύλου. Σ’ αυτό ο μέγας τραγωδός φορά στους ηθοποιούς κοθόρνους, ώστε να αυξηθεί το ύψος τους και να γίνουν επιβλητικότεροι. «Κοθόρνους» βάζει σήμερα στον κ. Τσίπρα και η Συριζαϊκή προπαγάνδα, όταν υποστηρίζει πως πάει για το βραβείο Νόμπελ, ή ότι τον ξέρει πια όλη η υφήλιος – αλήθεια ποιος γνωρίζει τον πρωθυπουργό του Βελγίου, ή ακόμη και της Πολωνίας; -, ή ότι στο Νταβός τις προσεχείς ημέρες θα ταρακουνηθεί ο κόσμος από τη δημόσια λεκτική αντιπαράθεσή του με τον κ. Σόϊμπλε…
Ο Ορέστης στην Τριλογία κυνηγιέται από τις ερινύες, επειδή δολοφόνησε τη μητέρα του και τον εραστή της, δολοφόνων του πατέρα του. Τις βλέπει ενώ είναι ξύπνιος να τον έχουν πάρει στο κατόπι, « σα γοργόνες, σταχτόμαυρα φορώντας και με πλήθος φίδια ζωσμένες…». Ο κ. Τσίπρας, με την αριστερή συνείδηση* που έχει, ασφαλώς κυνηγιέται από τις ερινύες των διαδηλώσεων που ηγείτο κατά του ασφαλιστικού το 2007. Τότε ουδεμία αλλαγή δεχόταν. Το ίδιο και τα συνδικάτα, στα οποία ασκούσε μεγάλη επιρροή ο ΣΥΡΙΖΑ. Το Κόμμα του κ. Τσίπρα τότε, το 2007, τόνιζε ότι «ο λαϊκός ξεσηκωμός θα ακυρώσει τα σχέδια της Κυβέρνησης της ΝΔ», σχέδια που ήσαν πολύ επιεικέστερα των σημερινών και που δεν πέρασαν, λόγω και της ελλείψεως αποφασιστικότητας από την τότε κυβέρνηση.
Οι ερινύες για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα ανήκουν σε δύο ιδεολογικά ρεύματα. Το ένα αποτελείται από αυτές που ωρύονται γιατί από το 2007 δεν έβλεπαν την πραγματικότητα και το άλλο από αυτές που τους κατατρέχουν γιατί εγκατέλειψαν την αριστερή τους συνείδηση… Η Ορέστεια τελειώνει με την ευχή του ποιητή «της αχόρταγης για το κακό διχόνοιας ο βαρύς βόγγος ποτέ μην αντηχήσει στη χώρα αυτή, μηδέ των πολιτών το μαύρο αίμα η γη να ρουφήξει…». Ο ρεβανσισμός της Αριστεράς και οι ιδεολογικές της αγκυλώσεις έχουν οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή τραγική κατάσταση. Οι ερινύες μακάρι να γίνουν ευμενίδες, να συνεννοηθούμε οι Έλληνες μπρος στο κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και να σταματήσει, επί τέλους, το σαράκι της διχόνοιας.-
*Η αριστερή συνείδηση του κ. Τσίπρα είναι προϋπόθεση του άρθρου. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο κ. Τσίπρας είναι διαφορετικός από τον κ. Ρέντσι, που είχε χθες τα 40ά του γενέθλια. Εκείνος εγκατέλειψε την αριστερή του συνείδηση και έγινε πρότυπο φιλελεύθερου πολιτικού, με αριστερό προσωπείο.
