Εμείς τι φταίμε;…
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μετά τh προχθεσινή διακοπή των συνομιλιών της Κυβέρνησης με τους δανειστές στις Βρυξέλλες οδηγείται η χώρα ακόμη πιο κοντά στην τρέλα του πολέμου μαζί τους. Όλα δείχνουν ότι οι πιθανότητες για την Ελλάδα εξόδου από το Ευρώ και χρεοκοπίας είναι πλέον πάρα πολλές. Δυστυχώς. Η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μετά την αρνητική κατάληξη της συζήτησης της Κυριακής είναι χαρακτηριστική της κατάστασης: « Παραμένει μια σημαντική απόσταση μεταξύ των σχεδίων των ελληνικών αρχών και αυτών που ζητούν (επί πλέον) η Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και που είναι το 0,5-1% του ΑΕΠ, ή αλλιώς 2 δισεκατομμύρια σταθερά ετήσια μέτρα επί του προϋπολογισμού». Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση του αντιπροέδρου της Γερμανικής κυβέρνησης Σίγκμαρ Γκάμπριελ: «Η σκιά της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ (μετά την Κυριακή) κατέστη ορατή όσο ποτέ άλλοτε. Οι εργαζόμενοι και οι οικογένειες στη Γερμανία δεν θα πληρώσουν τις υπερβολικές προεκλογικές υποσχέσεις της μισοκομμουνιστικής ελληνικής κυβέρνησης».
Η αλήθεια είναι πως στους πέντε μήνες που πέρασαν από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ ανέλαβαν την κυβέρνηση η οικονομική κατάσταση της χώρας χειροτέρεψε δραματικά. Ξοδεύτηκε άσκοπα πολύ χρήμα, και πλέον η ρευστότητα έχει περάσει στο κόκκινο. Οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με εντεινόμενη αγωνία για το αύριο. Με δέος αναμένουμε να υποστούμε τις συνέπειες της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση και βεβαίως είναι εύλογο το ερώτημα μας: «Καλά, εμείς τί φταίμε να υποστούμε τα λάθη της κυβέρνησης;».
«Φταίμε», θα σκεφθεί κάποιος, «φταίμε, γιατί εμείς εκλέξαμε αυτούς που μας κυβερνάνε». Αυτό μερικώς είναι αληθές και προκαλεί ένα ερώτημα για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Αν πούμε ότι κάποιος φταίει είναι αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Αυτοί, κατά μία αντίληψη «μας παίρνουν στο λαιμό τους»….
Όμως και αυτό το 40% των ψηφοφόρων δεν έχει ευθύνη για τους μετεκλογικούς χειρισμούς της Κυβέρνησης, η οποία έχει την πλήρη ευθύνη και αυτή είναι υπόλογη στο λαό και στην ιστορία. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης μίλησε πολύ ωραία για τη διαφορά της άμεσης, στην αρχαία Αθήνα, από την αντιπροσωπευτική σύγχρονη δημοκρατία. Χαρακτηρίζει «θεολογική ιδέα» τη «μετά από μια μυστηριώδη χημική διαδικασία» συμπύκνωση της κυρίαρχης υπόστασης του λαού μια Κυριακή κάθε τέσσερα χρόνια και τη μετάδοση αυτής της κυριαρχίας στην πλειονοψηφία των 300 εκλεγμένων βουλευτών, η οποία πλέον τη διαχειρίζεται κατά τις δικές της αντιλήψεις και χωρίς να ερωτάται ο λαός…Η κυβέρνηση ενεργεί σήμερα αντίθετα προς τη θέληση του λαού, ο οποίος, όπως φαίνεται στις δημοσκοπήσεις, στη μεγάλη του πλειονοψηφία είναι υπέρ της παραμονής της χώρας στο Ευρώ.-